داستان کلاسیک ها

در انتهای پارکینگ قدیمی، میان خودروهای جدید و بدون هویت، یک کهنه‌سوار به چشم می‌خورد. شورلت بل ایر 1957؛ این جواهر کلاسیک، با آن رنگ آبی آسمانی و خطوط کرومی براق، شبیه نگینی است که به اشتباه در دل ماشین‌های مدرن افتاده باشد. سال‌ها از دوران طلایی‌اش می‌گذرد، اما هنوز هم جلال و شکوهش را در هر زاویه و خط بدنه‌اش به نمایش می‌گذارد. مالک کنونی این شورلت، داستان‌های زیادی درباره آن شنیده است. او می‌گوید: «بل ایرها همیشه برای من بیش از یک ماشین بوده‌اند. روزهایی که بچه بودم، پدرم مرا با یکی از این‌ها به مدرسه می‌برد.

 حس امنیت، استواری و بزرگی این ماشین هیچ وقت از ذهنم پاک نشد. سال‌ها گذشت، اما خاطره‌های کودکی‌ام با آن ماشین همچنان در ذهنم می‌درخشند. 

وقتی برای اولین بار پشت فرمان نشست و استارت زد، صدای آرام و کوبنده‌ی موتور V8 مثل موسیقی در گوشش پیچید. هر گوشه‌ی ماشین، هر دکمه و هر چراغ، او را به گذشته‌های دور برد؛ به زمانی که ماشین‌ها برای مردم معنا داشتند. «این ماشین برایم حس داشتن چیزی با ارزش و اصیل را دارد؛ حس می‌کنم چیزی را زنده نگه می‌دارم که در میان این همه مدرنیته گم شده است. 

قتی با بل ایر در خیابان‌ها حرکت می‌کند، نگاه‌های مردم هم به او و هم به ماشین خیره می‌شود. گویی هر کدام از این رهگذران، به یاد گذشته‌های دور خود می‌افتند. شورلت بل ایر، هنوز هم مانند گذشته درخشان است.